1. Krowa

Jedno dziecko zostaje krową i wystawia ręce w bok. Pozostałe dzieci chwytają za palce i wołają: „Jakie krowa daje mleko?” Dziecko będące krową odpowiada, wymieniając różne kolory. Jeśli powie białe, pozostałe dzieci uciekają, a ono je łapie. Złapane dziecko staje w rozkroku, inne mogą je wybawić przechodząc między nogami. Jeśli krowa złapie wszystkie dzieci następuje zamiana ról – ostatnio złapane zostaje krową-berkiem.

Czego uczy ta zabawa? Współdziałania (dzieci nie myślą tylko o sobie, ale też o tym, żeby pomóc innym), koncentracji (dzieci muszą się skupić na tym, co mówi krowa, aby zacząć uciekać, gdy usłyszą „białe”).

 

2. Kapsle

Ta gra ma wiele swoich odmian. Najpopularniejszą jest chyba wyścig po trasie. Rozgrywka polega na na pstrykaniu palcami kapsli po narysowanej trasie, kto pierwszy do mety. Jeżeli kapsel wypada z trasy, gra zaczyna się od nowa. Wnętrze kapsla można wykleić plasteliną, żeby je obciążyć.

Czego uczy ta gra? Koordynacji ręka-oko, rywalizacji, umiejętności przegrywania/wygrywania, ćwiczy motorykę małą.

 

3. Strzelanie spluwkami

Kiedyś spluwki robiło się z długich rurek. Najczęściej były to rurki izolacyjne od jakichś przewodów, kupowane w sklepie elektrycznym. W szkole spluwki robiono z długopisów. Strzelano z nich kulkami z papieru. Na dworze czasem wykorzystywano małe owoce.

Czego uczy ta gra? Przede wszystkim celności. Można tę zabawę potraktować również jako ćwiczenie oddechowe.

 

4. Gra w państwa – wojnę

Gra polegała na narysowaniu dużego koła na kawałku w miarę ubitej ziemi. Koło dzieli się na równe części (w zależności od ilości osób grających). Tymi częściami są państwa. Każdy z graczy staje na terenie własnego państwa i wypowiada wojnę przeciwnikowi. Gracz z państwa, któremu wypowiedziało się wojnę, chodzi ze swojego pola i staje obok koła. Wypowiadający wojnę staje na terenie swojego państwa i rzucając nożem, scyzorykiem lub śrubokrętem wykonuje rzut w pole przeciwnika, atakując jego państwo. Jeśli rzucany przedmiot wbije się w ziemię, atakujący rysuje linię wzdłuż wbitego ostrza przez całe pole, kroi państwo przeciwnika. Grę przegrywa  się wtedy, gdy stopy w momencie oddawania rzutu wykraczają poza teren swojego państwa. Wygrywa natomiast ten zawodnik który, pozostaje jako ostatni w grze i posiada  cały teren okręgu.

Czego uczy ta gra? Rywalizacji, współzawodnictwa,  celności.

 

5. Baza

Miejsce spotkań, przesiadywań, a nawet i spania. Tworzone czasem z desek, czasem z koców, a czasem po prostu z tego, co można znaleźć. Najczęściej budowane są przy drzewie. Wtedy konstrukcja jest najsolidniejsza. Drzewo stanowi podpór na którym wszystko się opierała.

Czego uczy ta zabawa? Współdziałania, projektowania, konstruowania, integracji.

 

6. Podchody

Gra polega na szukaniu jednej grupy przez drugą. Grupa, która ucieka, zostawia  po drodze wskazówki i zadania do wykonania. Grupa pościgowa ma za zadanie dogonić grupę uciekającą przed dotarciem do wyznaczonego miejsca. Pomiędzy grupami jest ustalona różnica czasu startu, umożliwiająca pogoń. Zazwyczaj w grupie pościgowej znajduje się tez jedna osoba z grupy uciekającej, która sprawdzała, czy grupa pościgowa sumiennie wypełnia wszystkie zadania i nie oszukuje.

Czego uczy ta zabawa? Orientacji w terenie, integracji z innymi, zaufania do innych, poznawania okolicy.

 

7. Gra w klasy

Na chodniku kredą rysuje się pola gry. Do gry wykorzystuje się przeważnie kamyk, którym rzuca się w narysowaną na chodniku planszę. Kamyk zatrzymuje się na kolejnych cyfrach ponumerowanych pól. Zabawa polega na tym, żeby celować nim w kolejne cyfry i przechodzić na kolejne pola przeskakując na nie w określony sposób (np. na jednej nodze).

Czego uczy ta gra? Współzawodnictwo, koordynacja ręka-oko, celność.

 

8. Gra w gumę

Zabawa polega na przeskakiwaniu przez długa gumę, którą najczęściej trzymają dwie osoby (założoną na kostki, kolana, biodra, pas itp.). Skacze się przez nią w wymyślonych układach i powtarza te układy przez kolejne osoby. Osoby grające wykonują serie skoków przez gumę. Skoki i sposoby ich wykonania mają swoje nazewnictwo.

Czego uczy ta gra? Gibkości, stawiania sobie coraz trudniejszych celów.

 

9. Zabawa w chowanego i zaklepywanie na budce

To nie taka zwykła zabawa w chowanego. Osoba, która szuka, staje najpierw przy budce i liczy do 10, 20, 30 – w zależności, jak się umówią zawodnicy. Osoba gdy doliczy do umówionej liczby, zaczyna szukać. Jeżeli oddali się od budki, osoby, które się schowały, zaczynały wychodzić ze swoich kryjówek, aby jak najszybciej dobiec do budki (przed szukającym) i zaklepać się. Wtedy są bezpieczne. Jeżeli szukający zobaczy kogoś, dobiega do budki i krzyczy „raz, dwa, trzy Witek/Janek itp. Jeżeli chowający się dobiega jako pierwszy, krzyczy „raz, dwa, trzy za siebie”.

Czego uczy ta zabawa? Przede wszystkim sprytu – żeby schować się tak, aby jednocześnie szukający nas nie zauważył i abyśmy mogli szybko dobiec przed nim do budki.

 

Życzę udanej zabawy :)

Anna Lizończyk

 

Źródło: https://szerokie-ramy.pl/kreatywne-gry-i-zabawy-podworkowe-ze-szkolnych-lat/

https://matkawariatka.pl/10-kreatywnych-zabaw-z-czasow-prl-u-pokazcie-je-waszym-dzieciom/