Neurologopeda

 

Afazja rozwojowa występująca u dzieci nie jest konsekwencją niepełnosprawności intelektualnej, niedosłuchu, porażenia mózgowego, całościowych zaburzeń rozwojowych. Spowodowana jest uszkodzeniem pewnych struktur mózgowych, często w postaci mikrourazów o nieznanej genezie i niejednoznacznym patomechaniźmie.

Afazja rozwojowa – to specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka. Dzieci pomimo prawidłowego słuchu fizycznego i – co najmniej – normy intelektualnej, mają trudności z nabywaniem i rozumieniem mowy.

 

Wyróżnia się trzy rodzaje afazji rozwojowej:

1. afazja rozwojowa typu ekspresyjnego (ruchowa, motoryczna) czyli wtedy gdy dziecko nie mówi lub mówi bardzo słabo, ale rozumie mowę;

2. afazja rozwojowa typu percepcyjnego (sensoryczna) czyli rozumienie mowy otoczenia jest dla dziecka ograniczone, natomiast mowa czynna dziecka jest bardzo agramatyczna i niewyraźna (dziecko posługuje się „swoim” językiem);

3. afazja rozwojowa typu mieszanego (motoryczno-sensoryczna) czyli połączenie obu poprzednich tzn. dziecko nie mówi (lub słabo mówi) oraz nie rozumie mowy otoczenia.

Objawy afazji rozwojowej:

1. zaburzenie albo zniesienie zdolności wyrażania myśli słowami, powolna, oszczędna w słowach mowa, składanie słów i zdań odbywa się z wysiłkiem,

2. niemożność naturalnego opanowania systemu gramatycznego i składni np.: niewłaściwa fleksja, parafazje głoskowe (zamiany głosek, opuszczanie i przestawianie głosek),parafazje słowne (wtrącanie błędnych słów ), niewłaściwa forma gramatyczna (agramatyzmy), uproszczenia w budowie zdań przez np. opuszczanie przyimków i niezmienianie końcówek rzeczowników (styl depeszowy albo styl telegraficzny),

3. zaburzenia o charakterze amnestatycznym – zapominanie już nabytego słownictwa, dziecko nie potrafi przypomnieć sobie właściwych słów do określenia przedmiotów i pojęć, przedmioty określa opisowo (np. pióro – „to do pisania”),

4. problemy z uczeniem się nowych słów i zapamiętywaniem ich znaczeń,

5. trudności z powtarzaniem cudzych słów i zdań,

6. tworzenie neologizmów, zniekształcenia słów, często niezrozumiała mowa,

7. w przypadku afazji czuciowej: zaburzenie rozumienia mowy, dzieci rozumieją sens pytań i zdań dopiero po kilkakrotnym powtórzeniu, czasami rozumieją sens niektórych słów, ale nie rozumieją znaczenia całego zdania.

 

Oprócz ewidentnych problemów z mową, dzieci z afazją cierpią jednocześnie na:

1. trudności w czytaniu (aleksja) i pisaniu (agrafia) – występujące w różnym stopniu,

2. ograniczenia w uczeniu się na pamięć (dzieci wolniej zapamiętują, niedokładnie, nieadekwatnie, szybciej zapominają),

3. problemy z koncentracją,

4. dysharmonię rozwojową, problemy z motoryką małą i dużą, zaburzenia integracji sensorycznej, męczliwość,

5. nerwowość, lękliwość, nadpobudliwość, problemy emocjonalne, obniżone poczucie własnej wartości, unikanie kontaktów społecznych, izolowanie się.

Dziecko z afazją rozwojową musi koniecznie zostać objęte opieką i terapią wielospecjalistyczną.

 

Przygotowała: Aneta Michalak - neurologopeda

 

https://www.rozkodujmyafazje.pl/

Oddech jest warunkiem zaistnienia głosu. Dlatego też prawidłowe oddychanie jest ważnym elementem terapii logopedycznej. Trening oddychania to m.in. uświadamianie dziecku  procesu wdechu i wydechu oraz różnicowania toru oddechowego nosowego i ustnego. Taka  prosta czynność czasami wymaga treningu lub usprawnienia.  

Zachęcam zatem do samodzielnego wykonania zabawki, która sprawi dzieciom dużo radości  i w znakomity sposób będzie stymulować kontrolę oddechu. To znakomite ćwiczenie  logopedyczne.  

Ważne by podczas ćwiczeń pomieszczenie było przewietrzona a dziecko rozluźnione. Ćwiczeń  nie wolno wykonywać bezpośrednio po posiłku.  

Ćwiczymy powolne dmuchanie strumienia powietrza przez słomkę, wdech torem nosowym  (pod warunkiem, że nie towarzyszy dziecku infekcja górnych dróg oddechowych). 

Potrzebne będą: 

• kubeczki jednorazowe (takie sztywniejsze) 

• słomki 

• rękawiczki jednorazowe 

• małe pomponiki 

• czarny marker 

• kreatywne oczy 

• narzędzie do przekłuwanie – u nas metalowy patyczek do szaszłyków • klej na gorąco/ ‘Magik’ 

• szerokie gumki recepturki

Aby wykonać zająca przyklejamy od tyłu do rękawiczki jej środkowy palec, a z przodu sklejamy  ze sobą dwa krańcowe palce. Następnie naklejamy oczy i nos z pomponika, a markerem  dorysowujemy wąsy i buzie zająca ( palce rękawiczki można skleić klejem ‘Magik’, albo innym  mocnym klejem).  

W kubeczku robimy dziurkę i umieszczamy w niej słomkę.  

Zajączka – rękawicę naciągamy na kubek dodatkowo obwijając gumką recepturką. Obecne  w naszych domach rękawiczki jednorazowe są wystarczająco ciasne, można je ciasno  i szczelnie naciągnąć na kubeczek. 

W ten sposób zajączek jest gotowy.

Dziecko wdycha powietrze nosem i powoli dmucha w słomkę napełniając rękawiczkę powietrzem. 

 

Inna wersja to „kwiaty na łące”: 

Na palce rękawiczki można dokleić kwiatki wycięte z papieru lub kolorowego filcu.

 

Dzieci będą przy tym miały długie chwile wesołej zabawy, a przy tym będą ćwiczyły płuca! :)

 

Wykonano w oparciu o materiały dostępne na stronie: www.dzieciakiwdomu.pl/