To warto przeczytać!

 

Są trzy ważne rzeczy w życiu człowieka: po pierwsze być życzliwym; po drugie być życzliwym; po trzecie być życzliwym.

Henry James

Drodzy Państwo!

Zachęcam dziś serdecznie do rozważenia tematu życzliwości. Ostatnio przeżywaliśmy w naszym Przedszkolu Światowy Dzień Życzliwości i z tej okazji dzieci przesłały Państwu piękne życzenia oraz wykonały kartki. Mam nadzieje, że oglądając zamieszczony na Facebooku film czy czytając zamieszczone w holu na kartkach dobre słowa, doświadczyli Państwo wewnętrznego ciepła i wzruszeń płynących z posłanych życzeń. Życzliwość ma swoje źródło w Nas samych. Zapraszam do zapoznania się z artykułem i tym samym refleksji nad życzliwością.

Miłej lektury ☺ 

„Nie złość się. To nieładnie”. „Popatrz na nią. Czemu nie postarasz się tak jak ona?”. „Nauczyciel ma zawsze rację. Zagryź zęby i jakoś sobie radź”. Większość z nas przynajmniej raz w życiu usłyszała podobne słowa. W naszym kręgu kulturowym bycie „grzecznym” i „miłym” często mylnie utożsamiane jest z życzliwością i od dzieciństwa jest wzmacniane czy wymuszane karami, nagrodami lub ocenami. Nawet kiedy to dla nich niekomfortowe, dzieci mają bez dyskusji wykonywać polecenia dorosłych, nie przeżywać zbyt silnych emocji, nie sprawiać kłopotów i grzecznie się uśmiechać. Wtedy mogą liczyć na wzorową ocenę z zachowania w szkole i zadowolenie rodziców. Później, jako dorośli, bardzo często używamy słów „muszę” zamiast „chcę”, tęsknimy za wewnętrzną harmonią i poczuciem spełnienia i niejednokrotnie nawet jeśli robimy coś dla innych, towarzyszy temu poczucie męczeństwa. Pojawia się więc pytanie: czy bycie niemiłym dla siebie – ignorowanie swoich uczuć, potrzeb, pragnień – na pewno można nazwać życzliwością? 

Jeśli zapytamy samych rodziców, czego chcą dla swoich dzieci, najczęściej odpowiadają: „aby były szczęśliwe”, „aby miały dobre życie”. Badania naukowe pokazują, że właśnie ŻYCZLIWOŚĆ jest kluczem, który otwiera drzwi do szczęścia i dobrego życia. Osoby o wysokim poziomie życzliwości są zdrowsze, statystycznie żyją dłużej, są też szczęśliwsze. Ich związki są bardziej satysfakcjonujące, a małżeństwa trwają dłużej. Mają zdrowsze i szczęśliwsze rodziny. Częściej postrzegają swoją pracę jako znaczącą i osiągają sukces. Mają lepsze relacje ze współpracownikami i są bardziej produktywni. Czy to nie jest właśnie to, czego chcemy dla naszych dzieci?

W najnowszej pozycji z maja 2019, Compassionomics: Rewolucyjne dowody naukowe, że troska zmienia wszystko dwaj naukowcy-lekarze, Stephen Trzeciak i Anthony Mazzarelli, ujawniają dane otwierające oczy: ŻYCZLIWOŚĆ MA MOC UZDRAWIANIA I MOŻE BYĆ CUDOWNYM LEKIEM NA XXI WIEK.

DUŻO SŁÓW, MAŁO CZYNÓW

 Jako dorośli jesteśmy pogubieni, a nasze dzieci, obserwując i rezonując z nami, w końcu i same się gubią… Jak często myślisz albo mówisz o sobie: „dość tego odpoczynku, muszę zrobić to i to”, „jak mogłem być tak głupi”, „nie powinienem tak się czuć”,  „pewnie pomyślą, ze jestem do niczego”, „to moja wina”… Naukowcy zaobserwowali, że półroczne dzieci są naturalnie empatyczne i życzliwe – chcą ulżyć cierpieniu dziecka, które płacze, wybierają maskotki, które są pomocne wobec innych. Natomiast większość licealistów, gdy zostają poproszeni o wybranie życiowych priorytetów, wyżej ceni osiągnięcia i szczęście (80%) nad troskę o innych (20%). Z badań wynika, że choć większość rodziców twierdzi, że cenią u swoich dzieci życzliwość, to większość dzieci czuje, że ich rodzice cenią bardziej osiągnięcia. Jako dorośli dużo o życzliwości mówimy, niestety rzadko ją okazujemy. Dzieci – ucząc się poprzez modelowanie – naśladują nas.

CZY ŻYCZLIWOŚĆ TO TO, O CZYM MYŚLISZ? 

Uśmiechnięta, grzeczna, uprzejma, miła – tak często wyobrażamy sobie życzliwą osobę. Nic bardziej mylnego. Wysoko funkcjonujący psychopaci, którzy wyłudzają pieniądze od starszych ludzi czy kradną ze sklepów produkty warte miliony, często są właśnie w ten sposób opisywani.

Życzliwość sięga głębiej. Przede wszystkim zaczyna się w relacji z sobą samym. Dr Kristin Neff, pionierska badaczka współczucia, autorka i nauczycielka, mówi, że są trzy podstawowe składniki współczucia:

• życzliwość dla siebie (czuła troska o siebie, gdy odczuwasz ból),
• poczucie wspólnoty doświadczeń (uznanie, że cierpienie jest częścią wspólnej ludzkiej kondycji),
• uważność cierpienia (bycie z bólem z otwartą, przyjmującą uwagą).

ŻYCZLIWOŚĆ TO MOC

Współczucie nie zawsze jest delikatne jak matka pocieszająca płaczące dziecko – czasem oznacza bycie gwałtownym i pełnym mocy jak gniewna niedźwiedzica zawzięcie broniąca swoich młodych. Właśnie ten rodzaj życzliwości jest nieprzychylnie postrzegany przez otoczenie. Pełna mocy życzliwość pozwala na działanie w obliczu cierpienia i oznacza:

• życzliwość dla siebie (zaciekła obrona siebie, gdy wstajesz i mówisz: „NIE! Nie pozwolę się skrzywdzić”),
• poczucie wspólnoty doświadczeń (rozpoznanie, że nie jesteś sam),
• uważność cierpienia (wyraźne widzenie prawdy – nieunikanie widzenia lub mówienia o krzywdzie). 

POTRZEBUJESZ MOCY, BY ZATRZYMAĆ CIERPIENIE

Życzliwość jest działaniem z mocą. Wystarczy spojrzeć na stare sztuki walki. W aikido celem nie jest zniszczenie przeciwnika, tylko prowadzenie go do nowej sytuacji. Aikido rozwinęło się dzięki zastosowaniu zasady odziedziczonej po jiu-jitsu, zgodnie z którą miękka osoba kontroluje sztywną, a elastyczna pokonuje twardą. Można więc zatrzymać przemoc i cierpienie w życzliwy sposób.

CO ROBIĆ?

Praktyka życzliwości zaczyna się w domu. Modelowanie współczucia swoją postawą i zachowaniem jest najlepszą drogą do uczenia dzieci życzliwości dla siebie oraz dla innych. Szkoły mają możliwość wzmacniać takie postawy u dzieci jako ich kolejne istotne środowisko. Ale znów – to dawanie przykładu przez dorosłych jest kluczowe, by dzieci mogły doświadczyć, czym jest życzliwość. Wszyscy jesteśmy nauczycielami – rodzice, nauczyciele i wszyscy, którzy mamy kontakt z dziećmi – i możemy wspierać rozwój ich życzliwości. Jak to jednak robić, skoro tak często jesteśmy nieżyczliwi wobec samych siebie? Konieczny jest powrót do siebie. Thich Nhat Hahn pięknie pisze w książce Szczęśliwi nauczyciele zmieniają świat:

„Droga na zewnątrz zaczyna się wewnątrz. Wróć do siebie i zatroszcz się o siebie: naucz się, jak generować uczucie radości, szczęścia, jak radzić sobie z bolesnym uczuciem lub emocją, posłuchaj własnego cierpienia i pozwól narodzić się zrozumieniu i współczuciu i cierp mniej. Na tym polega pierwszy krok”.

A więc w pierwszej kolejności własna praktyka współczucia, dawanie sobie samemu uwagi i życzliwości, a potem okazywanie jej. Kiedy jesteś życzliwy wobec siebie i innych, dziecko będzie to od ciebie chłonąć.

To, na czym się skupiamy, w końcu znajdziemy. Skupienie się na rozwijaniu w sobie życzliwości może zmienić świat i jest konieczne, by dać przestrzeń do rozwoju szczęśliwych i spełnionych pokoleń. 

 

Psycholog Klaudia Jaśko

 

Źródło: https://www.magdakasprzyk.pl/2020/05/01/zyczliwosc-to-nie-slabosc-tylko-supermoc/